سرطان چشم در چشم روشن ها بیشتر است !
سرطان چشم نادرترین بیماری چشمی بی شمار می آید و معمولا این بیماری علامت مخصوصی برای بیمار آشکار نمی سازد و غالبا در حین معاینات چشمی از طریق اپتومتریستم یا جراحان چشم قابل تشخیص می‌باشد. از دست رفتن بینایی بدون درد به عنوان شاخص ترین علامت ابتلا به سرطان چشم به شمار می رود. یکی از محل هایی که کمتر کسی فکر می کند ممکن است سرطانی شود، چشم می‌باشد.
سرطان، واژه ای ترسناک در بیماری ها که معمولا کسی جرئت این که لحظه ای فکر کند که امکان ابتلا به آن در وی به وجود آید وا نمی کند.
همانگونه که می دانید سلول ها در تمامی اعضای بدن وجود دارند، زمانی که سلول ها دچار تداخل شوند و یا به صورت نامنظم انتشار یابند ایجاد تومور می کند تومورها ممکن است در مغز، پاها و حتی چشم ها مشاهده شوند.
چشم و بینایی یکی از مهمترین ابزارهای شناختی انسان به شمار می رود که به وسیله ای می تواند درک درست و شناختی ژرف و واقع بینانه از زندگی داشته باشد.
هر چند که ابتلا به سرطان چشم نادرترین بیماری چشمی بی شمار می آید، اما حتی از احتمال مبتلا شدن به این بیماری و نابینا شدن در افراد ترسی انکار نشدنی ایجاد می کند و به همین جهت نباید به دلیل نادر بودن نادیده گرفته شود.
چشم روشن ها بیشتر در معرض ابتلا به سرطان چشم می‌باشند
گروهی از متخصصان آمریکایی برای اولین بار به بررسی ارتباط بین ژن های رنگدانه ای مرتبط با رنگ چشم و خطر ابتلا به سرطان نادر چشم (Uveal melanoma) پرداختند.
هر سال در آمریکا ابتلای حدود 2500 نفر به سرطان چشم تشخیص داده می شود. در حالیکه بررسی ها نشان می داده ابتلا به سرطان نادر چشم در بین نژادهای سفید پوست و افرادی با رنگ چشم روشن، شایع تر است اما فاکتورهای خطرزای ژنتیکی که به بروز این سرطان کمک می کنند تاکنون ناشناخته بوده می‌باشد.
در این بررسی نمونه های آزمایشگاهی از بیش از 270 بیمار مبتلا به سرطان چشم مورد مطالعه جای گرفت. پزشکان به ارزیابی 29 جهش ژنتیکی ارثی که پیش از این ارتباط آنها با خطر ابتلا به ملانوم پوستی آشکار شده بود پرداختند تا نقش آن در خطر ابتلا به سرطان چشم مشخص شود.
این تیم تخصصی درپیدا کردند پنج جهش ژنتیکی با خطر ابتلا به سرطان چشم مرتبط است و از میان این پنج جهش سه ارتباط ژنتیکی مهم در بخشی رخ می دهد که تعیین کننده رنگ چشم می‌باشد.
به گفته محققان این یافته ها می تواند مسیر اقدامات تحقیقاتی آتی را برای تشخیص و شناسایی ارتباط ژن های رنگدانه با دیگر فاکتورهای خطرزای زیست محیطی و ژنتیکی در بروز سرطان ها هموار سازد.
